Stelvio pas

Route:

Hotel Teutschhaus - Merano - Silandro - Trafoi - Stelvio Pas (2757m) - Bormio - Gavia Pas (2618m) - Ponte di Legno - Tonale Pas (1884m) - Cles - Mezzolombardo - Hotel Teutschhaus

We nemen de rijksweg SS12 naar Bolzano, waar we overstappen op de MeBo-snelweg, die ons in 20 minuten naar het kuuroord Merano brengt. Merano maakt indruk met zijn alpien-mediterrane sfeer en wordt gekenmerkt door uitgestrekte parken en groene promenades. In de buurt van Merano begint de Vinschgau vallei. We laten Silandro/Schlanders, de belangrijkste stad in het Val Venosta/Vinschgau, en Lasa/Laas, dat vooral beroemd is om zijn Lasa-marmer, achter ons en kort na Eyrs/Eyrs slaan we af richting Prato/Prad over het Stelvio/Stilfser Joch.

De Stelvio-pas is de hoogste wegpas van Italië en de op één na hoogste van de Alpen. Over een afstand van ongeveer 30 kilometer en 87 haarspeldbochten overwinnen we een hoogteverschil van 1900 meter. Het is waarschijnlijk de meest indrukwekkende bergweg in de Alpen, zowel qua landschap als qua route. De afdaling naar Bormio is niet zo bochtig als de klim, maar met een stijgingspercentage tot 26% is het nog steeds behoorlijk steil.

Bij Bormio slaan we linksaf richting de Gavia-pas. Op de top van de pas hebben we een prachtig uitzicht op de gletsjers van de Adamellogroep en de Ortler Alpen. De zuidelijke helling leidt naar beneden naar Ponte di Legno, met een aantal krappe haarspeldbochten en een weg die hier en daar maar drie meter breed is. Nu veroveren we de Tonale Pas.

Via Fravio en Malè bereiken we de Non Vallei, die vooral bekend staat om zijn smakelijke appels van grote hoogte. De Non Vallei eindigt bij Mezzolombardo en we keren terug naar Kurtinig via Roverè della Luna.

Het hele jaar geopend:

Tonale Pas (1884m)

Sluiting in de winter:

Stelvio pas (2757m) november - juni