Je perfecte motorvakantie

In ons huis is er harmonie maar ook taakverdeling. Zo ontdekten we jaren geleden onze gedeelde passie voor motorrijden. En daardoor genieten onze rijdende gasten vandaag van tweemaal zoveel advies.

We liggen ver van de bekende maar overdrukke biker-regio's. Daarentegen gelden we vaak als een geheime tip. Maar ik hou het zelf helemaal niet zo geheim. Met diepgaande kennis van ons uitgebreid netwerk aan onverharde wegen, krijg ik regelmatig bezoek van grindfanaten.

Ook in de oude dagen, was ik als medeoprichter van MoHo bij de start betrokken. Net als toen, ben ik blijkbaar mee verantwoordelijk voor het aantal vrouwen in onze groep. Maar als het op rijden aankomt, geef ik de voorkeur aan mannelijk stoere motorfietsen.

Ondanks ons eigen wagenpark ligt onze focus niet op de uitrusting, maar op de levensstijl op twee wielen.

Een hotel zonder bikers als gasten kunnen we ons gewoon niet inbeelden! Hier in het Schönauer Hof is alles draait rond tweewielers. Samen met onze gidsen bieden wij begeleide tochten aan op elk niveau en in een verscheidenheid die je nergens anders vindt...

Of je het nu hebt over de Erzberg of de “Romanics”, onze streek is duidelijk "off road". Mijn vrouw Melanie is daarentegen "on the road" onderweg, alleen of met gasten. Is het dan een wonder dat we elkaar tijdens het motorrijden ontmoet hebben? Gedeelde vreugde is gewoon dubbele vreugde!

Elke echte Zilltertaler heet Kröll en kan motorrijden. Dat is tenminste mijn mening :-)) We hebben zo veel prachtige bergen en ontelbare bochten voor onze deur, ruim genoeg om ze met onze gasten te delen. En dat doen we wat graag!

Als een goede gas(t)gever moet ik af en toe eens hard zijn tegen mijn gasten. Vooral als we vóór het krieken van de dag naar de Grossglockner rijden, om er een onvergetelijke zonsopgang mee te maken. Daarna vergeven ze het me ook steeds opnieuw.

Kwade tongen zeggen dat ik hou van alles wat een zadel heeft. En dat alleen omdat ik naast een BMW Test Ride Center er ook een stal met paarden op nahoud. Hoewel: het heeft alles te maken met paardekracht. Mijn zoons geven duidelijk de voorkeur aan pk's op 2 wielen.

“Bochten en genieten” is het motto wij - mijn vrouw Nadja en ik - voor ons landhotel hebben uitgekozen. En dat is precies wat we onze gasten graag elke dag aanbieden. Dus vlug op bromfiets en naar de Altenmarkt!

Met missionaire ijver kan ik steeds meer motorrijders ervan overtuigen dat je voor tochten vol bochten niet per se hoge bergtoppen nodig hebt. De densiteit aan bochten bij ons op de Mühlviertler Alm is gewoon niet te overtreffen.

Het ligt niet aan mij dat ons hotel het Jägerhof heet. Dan zou het eerder "Bikerhof" moeten zijn. Ondanks de verkeerde naam, kunnen onze gasten rekenen op alle voorzieningen die het motorfietshotel zou moeten bieden. En de jacht verlaten we in de handen van de senior baas.

Als echte Karinthiër (echt waar!) en voormalig rijinstructeur weet ik natuurlijk wat goed en juist is voor motorrijders in ons land! Natuurlijk hoort mainstream er ook bij, maar mijn persoonlijke favorieten liggen buiten de gebaande paden en zijn bij weinig mensen bekend. Om dat zo te houden, onthul ik ze alleen aan onze gasten ter plaatse in het avonturenhotel. Echt nu!

Ondertussen ben ik eerder bij de groep van recreatieve rijders in te delen; iets wat goed past bij mijn temperament. Dat vertellen de anderen mij tenminste... Voor wie het graag een beetje sneller heeft tijdens onze begeleide tochten, is onze gids altijd van de partij.

Wat kun je anders doen dan op een motorfiets te rijden? Hoog in de bergen, direct aan de Timmelsjoch-weg en altijd een trailbike of een bromfiets in de garage. En omdat we ook nog een droom van een motorfietsmueum voor de deur hebben, hebben onze gasten eigenlijk ook geen keuze :-)

Als je aan een bergpas opgroeit, dan word je letterlijk met de passie van de voorbijrijdende motorfietsen geïnfecteerd. En was het voor mij vanaf het begin duidelijk: als ik later het familiebedrijf zou overnemen, dan zouden de rijdende gasten bij mij altijd nummer één zijn.

Hier bij de ingang van de Dolomieten is motorrijden voor ons als lokale bevolking bijna verplicht. Maar wat verder voor mij erg belangrijk is, is de kunst om gasten te verwelkomen Het is het doel in mijn leven, waar niet alleen motorrijdende gasten van genieten.

"Forza Italia" is mijn motto als het gaat om motorfietsen. Op 14 begon ik op een gele Vespa; nu is het mijn monster-Duc, waarmee ik “rondkijk of alles in orde is" op de vele bergpassen voor onze deur.

Het plezier om mijn persoonlijke interesse in motoren te delen met onze gasten heeft mij gemotiveerd om mijn hobby te combineren met mijn beroep. Dat betekent dat er niets in de weg staat aan insidertips voor tochten hier in de Allgäu en in het drielandenpunt.

De passie voor twee wielen is een traditie die al generaties lang in onze familie wordt doorgegeven. Sinds mijn kindertijd heb ik er alleen maar van gedroomd om op een motorfiets van de wegen te genieten. Vandaag is deze droom werkelijkheid geworden en ik wil hem delen met onze gasten!

Toni Überbacher, MoHo-gastheer sinds 2004, heeft de leiding van het actieve motorhotel overgedragen aan zijn twee zonen Tobias en Simon - maar hij houdt de motorkennis nog steeds stevig in handen. De senior baas kent het imposante Dolomieten tweewielerterrein immers op zijn duimpje en kan de beste tourtips geven. Maar Tobias staat ook klaar om gasten veel advies te geven en te helpen met het plannen van tochten.

Ook al dwingt een knieblessure me nu de passen in de Dolomieten en rond het Gardameer op vier wielen te berijden, houd ik de tweewielertraditie in ons huis nog steeds in ere! Niet voor niets heeft mijn zoon Andreas trial & motocross als zijn favoriete vervoermiddel ontdekt. Mijn twee dochters, Karo en Lissy, die samen met mij het hotel runnen, zitten ook regelmatig in het zadel – echter vaker op vier benen dan op twee wielen.

In mijn jonge jaren woonde ik een tijdje in Amerika. Daarbij was een Harley Davidson uiteraard obligatorisch. Hier in Sulden, op slechts tien minuten van het Stilfserjoch, ben ik beter af met een Ducati Scrambler. Ik wijd me in mijn vrije tijd niet alleen aan de motorfiets, maar bezit ook een Lancia Fulvia Berlina uit het jaar 1971.

Als gepassioneerd monteur en verzamelaar van motorfietsen heb ik in de loop der tijd enkele pareltjes uit het verleden in mijn garage weten te bemachtigen. Alleen al naar deze oldtimers kijken levert steeds weer materiaal op voor geanimeerde gesprekken over motoren en brengt bij veel van mijn gasten jeugdherinneringen naar boven.

Motorfietsen hebben sinds mijn jeugd altijd al een rol gespeeld. De grootste en beste hiervan was toen ik op een van de vele motortrips naar Italië mijn vrouw Sandra leerde kennen! Nu verwelkomen we samen onze rijdende gasten.

Het enthousiasme voor motorrijden kreeg ik al in de wieg van mijn vader mee. Mijn eerste trips als een kind, als passagier op zijn Moto Guzzi 500, toen nog zonder helm en met nauwelijks verharde wegen, blijven voor mij nog steeds kostbare herinneringen.

Boze tongen beweren dat het bikervirus mij niet alleen geinfecteerd heeft, maar mij volledig in de ban houdt. Met een racemotor, een cruiser en een adventurebike in de garage, zouden ze best gelijk kunnen hebben. Wat kun je eraan doen? Je hebt tenslotte voor elk werk de juiste tool nodig.

Davide en ik rijden al 25 jaar motor en vullen elkaar perfect aan: ik ben meer een plezierrijder, Davide heeft de bochten nodig en is op pad op de bergpassen.

De appel valt niet ver van de boom. Het is dan ook geen verrassing dat Karin Vötter is geboren met een passie voor motoren. Haar vader Helmut heeft tenslotte zo'n 200 oldtimers verzameld in zijn oldtimermuseum. Dat verklaart mijn liefde voor gemotoriseerde voertuigen, hoeveel wielen ze ook hebben. Het belangrijkste is dat er iets is om gas te geven,' zegt Karin lachend. Er zit gewoon veel paardenkracht in het VÖTTER DNA ...

Motorrijden vond ik als kleine jongen al fascinerend. Nu, jaren later, is ons Landhotel Neuhof gespecialiseerd in motorrijders. Wat is er immers mooier dan een tocht op kronkelige wegen door het prachtige Beierse landschap? En daarna een fris pilsje en een heerlijke maaltijd in een mooie biertuin en daarbij nog insidertips van de gastheer?

Als kind was ik al gefascineerd door motorfietsen, ook door die van mijn vader. Ik kon nauwelijks wachten om mijn rijbewijs te halen. Vandaag kan ik nauwelijks wachten, als er weer een uitstapje op de talrijke Dolomietenpassen voor onze deur op het programma staat.

Willi en Willi senior zijn motorfietsers in hart en nieren! Hun gasten zijn al jaren overtuigd van hun gegronde ervaring op het vlak van tochtenplanning en -begeleiding. Hun gasten kwamen oorspronkelijk om te skiën op de Arlberg, maar nu komen ze ook in de zomermaanden om met de motorfiets de prachtige bergwereld van Vorarlberg en de buurlanden te verkennen.

Wie opgroeit in een tankstation direct aan de Silvretta-pasweg wordt natuurlijk een motorfietsrijder in hart en nieren! Daar ontmoet men immers bijna dagelijks talloze voorbeelden. Vandaag heet ik de voorbeelden van toen welkom in ons hotel. En de metafoor “benzine in het bloed” werd toen al door mijn schoolmakkers overmatig gebruikt.

Als je thuis bent op de Tauplitzalm zoals Herbert, dan ken je geen rechte wegen. De bochten zitten gewoon in je bloed. In het Stiermarkse bloed, dat, zoals het gezegde luidt, geen noedelsoep is. En de laatste kilometers op de terugweg brengen nog steeds een glimlach op zijn gezicht onder zijn helm, onthult Herbert ons, terwijl hij de vlag voor het "Groene Hart van Oostenrijk" tussen zijn MoHo-collega's omhoog houdt.

"Grensoverschrijdende kromme avonturen" is het motto voor je motorvakantie bij ons in Hotel Both. En voor de avonturiers heb ik altijd wel een goede tip of twee klaar om de tour nog leuker te maken!

Voor Roland Schneeweiss, MoHo Gas(t)geber sinds 2022, is motorrijden niets meer of minder dan een manier van leven. Broederschap, plezier en saamhorigheid staan bij hem centraal. Een houding die de motorenthousiaste hotelmanager van de herberg Schneeweiss deelt met veel van zijn vaste gasten.

Ik rijd (legaal) motor sinds mijn 18e, maar ik had mijn eerste gemotoriseerde voertuig toen ik vijf jaar oud was.

Ik ben al 25 jaar plezierrijder: motorrijden is ontspanning - net als yoga onderweg. Het liefst drink ik in een mum van tijd nog een kopje koffie tijdens een dagtocht vanuit het Samerberger hoogdal rond de Chiemsee of tijdens talloze tochten naar Tirol.

Andi, verhuurder en MoHo gastheer, houdt van vrijheid op twee wielen. Zijn tochten door de regio Mariazell zijn net zo inspirerend als zijn gin- en whiskyproeverijen!

Hoewel mijn “biker hoogdagen” achter mij liggen, klopt mijn hart nog steeds voor de motorfiets. Vooral omdat onze regio, het noorden van Friuli, een nog onontdekt bolwerk aan bochten herbergt. Beter als de Dolomieten, alleen zonder het verkeer.